Fiat 126p NP (Traction Avant lub Ryjek)
"Ryjek" z powodu nieproporcjonalnie wydłużonej maski.Umieszczenie zespołu napędowego w tylnej
części samochodu Polski Fiat 126p ograniczało funkcjonalność pojazdu oraz utrudniało budowę wersji pochodnych.
Postanowiono więc w OBR SM opracować samochód z przednim napędem przy założeniu maksyma-
lnego wykorzystania elementów dotychczas produkowanego modelu.

Prace nad tym samochodem rozpoczęto w maju 1977 r.

Prowadzącym temat był mgr inż. Zdzisław Poździak.Przeniesienie do przodu układu napędowego
spowodował konieczność wydłużenia przedniej części pojazdu.Nawiązano współpracę z krakowską
Akademią Sztuk Pięknych,gdzie pod kierunkiem dr inż. Jerzego Ginalskiego opracowano projekty
bryły tego samochodu.
Nad konstrukcją nadwozia i podwozia pracowali inżynierowie:
Bogdan Kocoń, Ryszard Węgrzyn, Ryszard Śmiertka, Zbigniew Michniowski oraz Lesław Dudek i
Józef Nowak.
Adaptacją zespołu napędowego typu 126 do nowego samochodu z przednim napędem kierował
mgr inż. Jerzy Winogrodzki.

W grudniu 1978 r. ukończono budowę pierwszego egzemplarza samochodu PF 126p-650 NP.

Silnik umieszczony został wzdłużnie przed osią kół przednich.
Przy stopniu sprężania 7,6 osiągał on moc 19,1 kW przy 4800 obr/min.
W układzie chłodzenia zastosowano nową dmuchawę osiową.
Zmianę kierunku obrotów zespołu napędowego,niezbędną z uwagi na jego odwrócenie o 180°,
uzyskano przez umieszczenie koła talerzowego z drugiej strony zębnika przekładni głównej.
Półosie napędowe wyposażono w równobieżne przeguby typu Bierfielda – Rzeppa.
Przednie koła pojazdu zawieszone były niezależnie na zwrotnicach kolumnowych typu
MacPherson współpracujących z dolnymi poprzecznymi wahaczami jednoramiennymi i
sprężynami śrubowymi.
W tylnym zawieszeniu zmieniono jedynie charakterystykę sprężyn i amortyzatorów teleskopowych.
Zastosowano nową zębatkową przekładnię kierowniczą oraz hamulce tarczowe przy
kołach przednich.
Pierwszy prototyp miał nadwozie dwudrzwiowe ze zmienioną częścią przednią.
Wydłużona pokrywa silnika zawieszona była na tylnej krawędzi.
W tylnej części powstała przestrzeń bagażowa o objętości ok. 200 dm3.

Wykonano też prototyp samochodu oznaczo-
nego symbolem 126-650NP-C o nadwoziu
trzydrzwiowym i składanej kanapie tylnej,
przez co jeszcze bardziej wzrosły walory
użytkowe tego modelu.
Przy rozstawie osi powiększonym do 1960 mm
długość samochodu wynosiła 3290 mm.
Masa własna wzrosła do 630 kg,a w wersji
3-drzwiowej do 650 kg.
Osiągi samochodów Polski Fiat 126-650NP
były zbliżone do osiągów seryjnych "maluchów".
W późniejszym okresie prowadzenie tego
tematu objął inż. L. Kuhn.
W latach 1979-1981 zbudowano kilka dal-
szych samochodów tego typu z różnymi wersja-
mi silnika,zmienionymi przełożeniami w skrzyni
biegów i przekładni głównej oraz różnymi
wariantami zawieszeń tylnych kół.
Ostatnia wersja tego samochodu miała zmienio-
ną stylizację tylnej części nadwozia.
Podwyższono linię dachu,zastosowano szerokie
drzwi tylne i nowe lampy zespolone w układzie
poziomym.